sp. ks. Infułat Marian Żagan

Czytaj więcej...

W dniu 14 lipca 2017 r. zmarł ks. infułat Marian Żagan, lat 82, emerytowany proboszcz parafii św. Jadwigi w Raciborzu-Markowicach.

  • Eksportacja (Msza Święta) – w poniedziałek, 17 lipca 2017 r. o godz. 17.00 w kościele pw. św. Jadwigi w Raciborzu-Markowicach;
  • Pogrzeb – we wtorek, 18 lipca 2017 r. o godz. 10.30 w kościele pw. św. Jadwigi w Raciborzu-Markowicach.

W naszej parafii Msza Święta za zmarłego ks. Mariana w sobotę, 22 lipca o 18.oo.

* * *

Śp. ks. infułat Marian Żagan urodził się 24 stycznia 1935 r. w Zebrzydowicach, powiat Cieszyn w rodzinie Henryka i Marii zd. Salamon. W 1941 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej w rodzinnej miejscowości, którą przerwały w 1944 r. działania wojenne. Ukończył ją po zakończeniu wojny i w 1948 r. kontynuował edukację w męskim liceum ogólnokształcącym w Cieszynie. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w 1952 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 9 lutego 1958 r. z rąk biskupa Franciszka Jopa w kościele pw. św. Jadwigi w Zabrzu. Po święceniach został mianowany wikariuszem parafii św. Mikołaja w Raciborzu (1958-1962), a następnie Ducha Świętego w Zabrzu (1962-1965). W lipcu 1965 r. został mianowany najpierw wikariuszem, a kilka miesięcy później proboszczem parafii św. Jadwigi Śląskiej w Bierdzanach. W 1980 r. objął parafię św. Jadwigi w Raciborzu-Markowicach, której proboszczem był aż do przejścia na emeryturę w 2010 r. Jako emeryt pozostał na terenie parafii, której duszpasterzem był przez ponad 30 lat. W latach 1991-2010 pełnił funkcję dziekana rejonu raciborskiego, a w latach 1998-2008 również dziekana dekanatu Racibórz. Ponadto w latach 1992-2010 był członkiem Kolegium Konsultorów Diecezji Opolskiej oraz 2007-2016 członkiem Rady Kapłańskiej. W 1979 r. Biskup Opolski nadał mu tytuł dziekana honorowego, natomiast Stolica Apostolska ustanowiła go w 1991 r. kapelanem Jego Świątobliwości, a w 1994 r. protonotariuszem apostolskim. Odszedł do Pana po ciężkiej chorobie 14 lipca 2017 r.

* * *

Miłosierny Boże, spraw, aby Twój sługa, kapłan Marian, którego w ziemskim życiu zaszczyciłeś świętym posłannictwem, radował się wiecznie w niebieskiej chwale. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Ogłoszenia, 16 lipca 2017

XV niedziela zwykla, 16 lipca 2017

- 14.oo Msza Świeta w rycie Trydenckim

- 16.oo Różaniec Fatimski

Poniedziałek, 17 lipca 2017

17.oo w kosciele św. Jadwigi eksportacja sp. ks. M. Żagania

Wtorek, 18 lipca 2017

10.3o w kościele św. Jadwigi pogrzeb sp ks. M. Żagania

Sobota, 22 lipca 2017

19.30 Koncert Uwielbienia

Niedziela, 23 lipca 2017

Po Mszach o 7, 9, 10,30, 12 błogiosławieństwo pojazdów

Czytaj więcej...

XV Niedziela zwykła, 16 lipca 2017

Ewangelia św. Mateusza (13,1-23)

Przypowieść o siewcy

Tego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:
„Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, niektóre ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. 
Kto ma uszy, niechaj słucha”.
Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: „Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich?”
On im odpowiedział: „Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza:
«Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie zrozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił».
Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę powiadani wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.
Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze.
Posiane na miejsca skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje.
Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.
Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny”.

Czytaj więcej...